Et la terre se transmet comme la langue

Mahmoud Darwich, de grote stem van Palestina die zichzelf beschouwde als een «Trojaanse dichter», wilde graag het verloren heldendicht van een verslagen stad reconstrueren. Hij moest de odyssee van een verlies en het verhaal van een terugkeer naar de haven samenstellen, uit de golven van de tijd laten opduiken, de dag dat de «Trojanen», zijn familie deze keer, herboren, rijk aan kracht, aan wijsheid en met een zangvermogen, zouden terugkeren op het einde van hun lange gedwongen reis. Et la terre comme la langue is die odyssee, het teruggevonden lied van diegenen die in het verlies de kracht van de zelfoverstijging kregen.
Elias Sanbar, vriend en vertaler van Mahmoud Darwich, brengt met componist en vibrafonist Franck Tortiller een eerbetoon aan de dichter in de vorm van een soort jazzoratorium voor recitant en klein orkest. De lyrische, contrastrijke muziek speelt met oneffenheden en evolueert tussen geschreven momenten en geïmproviseerde momenten, in een scanderen dat even vrij en vurig is als het lied van de aoidos.